Zo gaat u om met kritiek van de familie

Veel mensen die een levensverhaal willen schrijven, aarzelen als ze aan de familie denken. Wat zullen ze straks zeggen? Hoe moet dat dan?
En dan komt de aarzeling.

Gevoelig

Ik snap die aarzeling. Want u en ik zijn gevoelig voor wat anderen zeggen. Ja, ik ook. Bij elk boek dat ik publiceer, lig ik een of meer nachten wakker in het donker, om de lelijkste recensies in mijn hoofd te schrijven. Dan voel ik me bang. Vervolgens overweeg ik emigratie naar Australië.
Maar dat gaat ook weer niet zo gemakkelijk.

Ervaring

Uit mijn eigen ervaring weet ik dus hoe kwetsbaar de verwachting van kritiek kan voelen. Zeker van degenen die u nabij staan. Daarbij heb ik ook levensverhalen gemaakt waarbij ik met een familie te maken had, zoals jaren geleden, toen ik de biografie van de kruidengeneeskundige mevrouw J. Kloppenburg-Versteegh schreef. Wat de ene tak van nazaten wel vond, dat vond de andere tak weer niet, en een derde tak nazaten had weer een andere mening.
Die situatie en andere ervaringen brachten me wat inzichten bij die ik graag met u deel. Dan kunt u leren omgaan met kritiek van de familie.

Gemoedsrust

Het belangrijkste is dat u beslist van wie u zich iets gaat aantrekken en van wie niet. Degenen wiens mening voor u echt belangrijk is, vraagt u om mee te lezen met het levensverhaal dat u aan het schrijven bent. Stuurt u tekst op, dan is uw vraag steeds hoe u deze tekst kunt verbeteren. Dat is een fijne positieve vraag, waar de meeste mensen graag antwoord op geven.
U heeft dus hiermee een meelees-groep gemaakt. Een klankbord-groep. Een meedenk-groep. En gaat u eenmaal uw levensverhaal naar buiten brengen, dan weet u: zij vinden het goed genoeg. Dat geeft gemoedsrust.

Hier komt nog iets anders bij. Wanneer u over de familie schrijft, is het raadzaam om iemand van de oudste generatie erbij te betrekken. Dan kan via meelezen of via bezoek of telefoongesprekken. Dat geeft uw levensverhaal wat meer autoriteit.
Niet teveel zeggenschap weggeven, hoor. Het is en blijft uw verhaal, want uw naam staat er straks onder.

Glimlach

Kritiek komt er altijd, dat weet ik ook uit ervaring. Als u geen levensverhaal schrijft, heeft iemand er in de familie er een mening over. Schrijft u het niet, dan komt er weer een andere mening (vooral van mensen die nooit eens wat op papier zetten).

En wat doet u als iemand straks beweert dat het allemaal “heel anders” was? Dan glimlacht u en u zegt: “Schrijf het vooral op, ik ben benieuwd naar jouw visie.”
Van binnen voelt u wat u voelt, en als het ongemakkelijk is, dan weet u gevoelens komen gevoelens gaan, maar uw levensverhaal dat blijft gewoon bestaan.

Doen

Dus u ziet, het kan: omgaan met kritiek van familie. Ik hoop dat u zich hiermee wat bemoedigd voelt als u erover denkt een levensverhaal op te schrijven. Gewoon doen, hoor. Echt.