Uitroeptekens, dat schrijft lekker. Kracht bijzetten. Nog eentje erbij? Toe maar. Dat maakt alles duidelijk. Emotioneel ook. Heerlijk, zoiets.
Alleen: het is voor u fijn schrijven.
Het oog van de lezer wil minder uitroeptekens.
Elk uitroepteken maakt een woord of een zin harder van klank en kleur. Het is net of u staat te schreeuwen. Welke lezer wil dat nou?
Precies.
Ervaring
Op de planken in mijn werkkamer staan en liggen ikweetniethoeveel boeken. Ook frommel ik boeken tussen de andere boeken. En dan heb ik nog stapeltjes liggen. Maar van al die boeken weet ik precies: in dit en dat boek staan veel uitroeptekens.
Is het een voor mij waardevol boek, dan lees ik dat met een potlood in de hand. Daarmee zet ik een streepje door elk uitroepteken. Dan zie ik het niet, dan is het rustiger doorlezen.
Ik kan er gewoon niet tegen, dat schreeuwige, dat hijgerige van kijk-eens, kijk-eens. Als het echt zo belangrijk is, dan wil ik dat uitgelegd krijgen.
Voor mezelf hanteer ik de regel: maximaal 1 uitroepteken per boek. En liever nul.
Video
In deze video:
- waarom u beter geen uitroeptekens gebruikt
- het voorbeeld van buitenkampers
- wat uw verhaal meteen beter gaat maken
Heeft u een vraag, stuur me dan een berichtje via de contactpagina – klik hier. (opent in een nieuw venster)
Wanneer er een nieuw artikel verschijnt, mail ik een berichtje aan degenen die zich hebben ingeschreven. Dan hoeft u niet te zoeken. Inschrijven kan door op het plaatje te klikken. Dan krijgt u meteen een ebook cadeau: Hoe begin ik? 5 gouden tips waarmee het altijd lukt
Geef een reactie