“Mijn familie is generaties lang in Indië geweest, wij zijn verindischt maar we zijn niet Indisch,” zei de mevrouw tegen me. Ik had het gevraagd, of ze een Indische achtergrond had. Wie dat heeft, is er vrijwel altijd heel precies over.
Klassieke antwoorden zijn:
“Ik ben één zestiende Indisch.”
“Ik ben INDO, weet u wat dat betekent? In Nederland Door Omstandigheden.” (Dit zeggen vooral 70plus mannen die daarbij hun stem verheffen.)
“Ik ben half-Javaans.”
“Mijn moeder was een Indisch meisje, maar ik ben gewoon Nederlands.” (Hier is het eeuwige misverstand over het verschil tussen Hollands en Indisch.)
Elk antwoord verwelkom ik, omdat het gesprek ermee verder gaat. Ik vind dat iedereen het recht heeft om zichzelf te benoemen. Ooit verklaarde een zeer Indische dame hardop dat ze “pur sang Hollands” was. Dat gevoel, die woorden, het maakt ook deel uit van het eigen levensverhaal. Want ja, hoe je jezelf benoemt, dat heeft een reden, en die reden is belangrijk.
Dan vraag ik altijd: “U schrijft uw levensverhaal toch wel op?”
De tegenvraag komt: “Maar hoe begin ik?”
Advies
In mijn vorige artikel heb ik drie manieren uitgelegd om te beginnen met een familieverhaal te schrijven. Voor het schrijven van een persoonlijk levensverhaal heb ik ook een advies.
Het kan creatief, met terugblikken, in de hij/zij-vorm, met een gedicht of weetikwat-allemaal, maar mijn dringende advies is: hou het eenvoudig.
Want:
- eenvoud biedt overzicht
- eenvoud maakt dat u gemakkelijker ziet hoe u verder moet
- het moeilijker maken kan altijd nog
Dus wat is de eenvoudigste manier om met uw levensverhaal te beginnen?
(tekst loopt door onder video)
Een levensverhaal beginnen is iets spannends. Want het is wel de bedoeling dat u dan verder gaat. In de video zeg ik het ook: vaak denken mensen dat schrijven net gaat als met die dominosteentjes: geef er een tikje tegen en de hele rij gaat vanzelf om. Ziezo klaar.
Begin
Het begin betekent: de eerste zin van hoofdstuk 1. En een levensverhaal bestaat uit gemiddeld tien hoofdstukken en elk ervan heeft een aantal pagina’s. Er hoort een inleiding bij. Soms een nawoord. Een inhoudsopgave. Maar eerlijk is eerlijk: met de eerste zin heeft u een goed begin, en dat geeft de burger (m/v) moed.
In de video gaf ik het antwoord en een beetje meer, dus hier zal ik het kort houden. U begint uw levensverhaal met de eenvoud der eenvouden: “Ik ben geboren op….”. Daarna kunt u uw ouders en andere familieleden beschrijven, maar het begin is, inderdaad, bij het begin.
Wanneer er een nieuw artikel verschijnt, mail ik een berichtje aan degenen die zich hebben ingeschreven. Dan hoeft u niet te zoeken. Inschrijven kan door op het plaatje te klikken. Dan krijgt u meteen een ebook cadeau: Drie tips om herinneringen door te geven.
Geef een reactie