Easy peasy. 5 stappen om uw familieverhaal (eindelijk) op papier te zetten
Easy peasy. 5 stappen om uw familieverhaal (eindelijk) op papier te zetten. Zijn die er echt, die vijf stappen? Ja, tuurlijk. Wat die zijn, ga ik u uitleggen.
Uitleggen in een workshop, bedoel ik. Het gaat online, dus u hoeft nergens heen. Via een zogeheten webinar ga ik straks uitleggen hoe u een familieverhaal begint, wat voor structuur u kunt gebruiken, wat de valkuilen zijn en wat de vijf belangrijkste stappen zijn die u kunt zetten om van leuk-idee naar het-is-af te komen.
Zin in
Ik heb er nou al zin in.
Ook omdat het lange tijd geleden is dat ik een online workshop gaf. Ik zat tot over mijn oren in het werk aan mijn biografie van generaal Van Daalen, en ik maar doorploeteren, het manuscript moest ingeleverd worden, er kwam van alles bij, ik dacht ik red het niet. Maar toch. In april 2024 komt het boek uit.
Dus nu heb ik wat ruimte. En hup daar ga ik, u online ontmoeten en mijn kennis met u delen. Die kennis komt uit de praktijk.
Want ik schrijf dan wel steeds weer een biografie, dus een levensverhaal van 1 persoon, maar de familie komt er ook bij.
In het nieuwe boek schrijf ik over de vader en de oom van generaal Van Daalen, die een sterke invloed op hem hadden. Ook noem ik even een grootvader, die ook een eigen invloed had. En dan zijn moeder. Dus ja, ook weer familie.
Niemand is een eiland. We zijn allemaal deel van een generatie, en we hebben generaties voor ons en soms ook na ons.
Dan heb je al gauw een familieverhaal.
Aan de reacties die ik in de loop der jaren heb gekregen merk ik dat het steeds belangrijker wordt voor mensen om het familieverhaal op papier te kunnen zetten. Drie, vier generaties met naam en toenaam, met grappige of droevige weetjes erbij.
Ik hoor dan hoe belangrijk het is. Dat snap ik.
Herinneringen en familieverhalen gaan over wie we zijn, en waarom we zo zijn. Het zijn feiten, maar vooral gevoelens van herkenning, van een band: weten waar je vandaan komt, begrijpen op wie je lijkt, je thuis voelen in de familie, dat heeft iedereen nodig.
Misschien vooral als er oude pijn is. Die mag er ook zijn, wat mij betreft.
Schrijven is doen
Maar bent u er klaar voor? Dat is de vraag.
Hoe graag u ook wilt, toch komt er vaak weinig terecht van het opschrijven. Er zit dan vaak een gebrek aan kennis in de weg. Hoe je begint. Wat voor structuur je nodig hebt. Dus nou ja, hoe je het aanpakt.
Soms vindt iemand het idee ook leuk, en meer niet. Dan komt er steeds wat tussen, en dan gebeurt er uiteindelijk niets.
Schrijven is een kwestie van doen en dat geldt zeker voor een familieverhaal, of het nu om uw eigen leven gaat of om dat van uw ouders en grootouders of de hele familie van zeven generaties terug met alle neven en nichten erbij. Het gaat om weten hoe je zoiets doet. En tijd ervoor hebben.
Inmiddels schreef ik meer dan dertig boeken (groot en klein), en bij elk ervan volgde ik een soort stappenplan. Eerst het ene. Dan het andere.
Met zo’n stappenplan is schrijven gemakkelijker en daardoor leuker.
Schrijven lijkt een beetje op rozenstroop maken. Ook dan moet u weten wat u doet. Er moet net genoeg water bij de stroop om het lekker te maken. Plonst u het glas vol water dan heeft u roze water dat nergens naar smaakt. Te weinig watererbij smaakt nergens naar. Wie rozenstroop kan maken, vindt het eenvoudig.
Easy peasy.
Net als met schrijven.
Is het iets voor u?
- u wilt weleens horen hoe ik dat nou aanpak een familieverhaal schrijven, u neemt graag een kijkje in de praktijk van een ervaren schrijfster, daar kunt u wat van leren
- en het is ook voor u wanneer u al een paar keer bent begonnen en weer bent opgehouden omdat het gewoon niet ging dus u heeft nieuwe moed en inspiratie nodig
Voor wie is het niet?
- u denkt schrijven gaat vanzelf en ik begin morgen wel of overmorgen of volgend jaar
- u gaat eind deze maand op cruise en bent straks een half jaar het leven aan het vieren
Dus het is aan u om af te wegen of de workshop voor u belangrijk kan zijn. Ik ga in ieder geval mijn best doen en ik hoop dat u gemotiveerd bent om erbij te zijn.
Easy peasy
Wat: Easy peasy. 5 stappen om uw familieverhaal (eindelijk) op papier te zetten.
Wanneer: woensdag 27 december 2023
Hoe laat: 0900-0945 uur
Waar: online, na opgave komt de technische informatie zo snel mogelijk naar u toe
Kosten: gratis
Opgeven: via het onderstaande formulier voor nader contact. Ik mail u dan terug en dan weten u en ik het komt in orde.
Contact
"*" geeft vereiste velden aan
Hier is een update
Nu is het zeker: er komt een avond-workshop bij. De ochtend is bijna vol. Dus wilt u alleen op de ochtend, wees er dan snel bij. De avond loopt ook al.
Het is dus:
woensdagochtend 27 december om 0900 uur
of
woensdagavond 27 december om 1930 uur
Bij opgave vermelden: ochtend of avond, dan ontvangt u de goede mail.
Attentie: de ochtend zit vol, wel is er nog ruimte op de avond. Lukt dat niet? Mail me dan toch even, want bij voldoende aanmeldingen plan ik een andere ochtend in.
Veel Gestelde Vragen
1 Moet ik iets voorbereiden?
Nee, er is geen huiswerk vooraf. Het is wel handig als u pen en papier bij de hand heeft, ingeval u aantekeningen wilt maken. Want ik leid u door het plan van aanpak dat ik zelf altijd gebruik dus als u iets hoort dat voor u nuttig is: schrijf het op.
2 Wat kan ik na de workshop?
Goede vraag. Als u bij de les blijft, kunt u erna beginnen ofwel verder gaan met het familieverhaal dat u schrijft. Dat wil zeggen, als u een snelle beslisser bent. Want u 
krijgt van mij drie mogelijkheden om een familieverhaal op te zetten dus daar moet u wel een besluit over nemen. Maar ik bied u in de workshop ook iets anders. (Wat, dat zeg ik daar en dan pas)
3 Wat is het verschil tussen een familieverhaal en een levensverhaal?
Een familieverhaal is eigenlijk een combinatie van verschillende levensverhalen, elk weer van een ander familielid. In een levensverhaal staat een enkel leven centraal, met daarbij ook de invloeden van de andere familieleden. Het accent is dus anders.
4 Geeft u ook advies over het interviewen van familieleden?
Niet in de workshop, tenzij het ter plekke in me opborrelt of iemand een vraag stelt. Maar dan nog, er valt meer over te zeggen dan in een enkel moment mogelijk is. U kunt altijd een telefonisch overleg- gesprek boeken, klik hier en kijk hoe dat gaat,
5 Wilt u mijn manuscript lezen?
Helaas. Daarvoor ontbreekt me de tijd. Daarbij is het ook mijn vreugde om samen met iemand te werken en dan zo het verhaal te zien groeien.
Maar als u iets af heeft, en u twijfelt, mail me dan de reden en misschien kan ik even met u meedenken.
6 Ik kan alleen ’s avonds wat nu?
Dan heb ik goed nieuws. Ten eerste, u bent de enige niet. Ten tweede, daarom komt er nu ook ’s avonds een workshop, die is om 1930 uur op dezelfde dag,
7 Komt er een opname?
Neen.
8 Ik kan die dag helemaal niet, en eigenlijk heel december niet maar ik wil er wel bij zijn, hoe doe ik dat?
Als u niet kunt, dan kunt u niet. Zo eenvoudig is het. Maar ik denk, u heeft een reden om erbij te willen zijn, en die kunt u aan mij mailen. Of, u maakt een gratis overleg-afspraak met mij, dat is per telefoon. Klik hier en kijk hoe dat gaat.
9 Ik ben nog helemaal niet zover dat ik ga schrijven, zal ik meedoen?
Wat dit antwoord betreft, zeg ik alleen: regeren is vooruitzien.
10 Ik heb een andere vraag namelijk…
Vragen staat vrij, hieronder nogmaals het inzend-formulier, dat komt linea recta in mijn mailbus en dan mail ik terug.
Contact
"*" geeft vereiste velden aan
Eens leidde Marie Oord (1886- 1970) haar eigen ‘Indo Comedie-Vereeniging „De Eendracht”’ en heel Indië wist wie zij was. Zij was de laatste grote van de Komedie Stamboel, het muzikale volkstheater met inhoud.
Houdt u ook zo van fotoboeken over Indië? Foto’s, bijschriften, verhalen over de auteur en diens gevoelsleven, voor mij zijn die fotoboeken vensters op de wereld van toen.
1 E. Breton de Nijs: Met vreemde ogen
159 pagina’s
Servire, 1965
“En daarom werd opa gigolo.” Die levenservaring hoop ik nog eens te lezen want vooral in de jaren 1930 – inderdaad, de crisistijd – is dit voor een Europese man een manier om geld te verdienen.
Een dameshoed op een oude foto verdient de aandacht. Meer dan zomaar even kijken en denken, ja toen droegen de vrouwen nog hoeden. Wanneer u een familiefoto heeft met een hoed-dragende Europese vrouw, dan kunt u aan de hand hiervan onderzoek gaan doen om haar beter te leren kennen.
Aïma is een njai, een concubine, ze is met Theodoor van de Elst met wie ze een kind heeft. Dan besluit Theodoor dat hij met de Hollandse Nelly gaat trouwen. Aïma moet weg.
Petrus Kipalong is een naam die het waard is gered te worden. Hij was een van de duizenden Steurtjes, kinderen in het tehuis van Pa van der Steur. In “Oranje-Nassau” (Magelang) woonden ze. Minder bekend is dat een aanzienlijk deel van zijn ‘Steurtjes’ van Molukse afkomst waren. Hoe kwam Pa aan deze kinderen?
In 
In 1921 wist iedereen het: Willem Belle, die heeft gouden handen als hij een viool aanraakt. En dat was ook zo. Net als indertijd zijn vader.
