Herinneringen komen en gaan, maar ze blijven ergens. Waar? In onze hersenen, klaar voor gebruik. Dit  is voor iedereen die herinneringen nodig heeft om zijn of haar verhaal te kunnen schrijven.

Eerst dit:

Is een herinnering betrouwbaar?

Welnee. Elke herinnering kan gemakkelijk door de tijd vervormd raken, of door wensen of door een grote verbeeldingskracht. We weten nooit zeker of iets werkelijk zo is geweest. Nu het goede nieuws: een herinnering is goed bruikbaar. Uitstekend bruikbaar zelfs. Het kan de enige toegang zijn tot een periode uit het verleden. De vuistregel is: hoe meer herinneringen, hoe beter.

Nu dit:

Hoe kom ik aan veel herinneringen?

Daar zijn verschillende manieren voor:

  • foto’s bekijken. Stel, deze knappe man is uw oom. U kijkt en denkt: waarom kijkt hij zo, heb ik hem zijn haar zien kammen, met wie kon hij goed opschieten, waar zag ik hem vooral, hoe klonk zijn stem en gebruikte hij geurwater en…. en…
  • met anderen praten: “Weet jij misschien nog toen…”
  • hypnose
  • lijstjes

Maak een lijstje

Mijn favoriet zijn de lijstjes, zowel voor herinneringen als om ideeën te verzamelen. Wat ik doe, dat kunt u ook. Stel, u bent op zoek naar herinneringen uit uw kindertijd, laten we zeggen tot uw twaalfde jaar.

Wat u doet, is:

  • neem een vel papier en schrijf (ja, met de hand) onder elkaar de cjfers 1 tot en met 10
  • noteer per cijfer wat u nog weet
  • maakt niet uit als u maar één herinnering heeft
  • leg dit vel papier ergens neer waar u het regelmatig zien (bij mij is dat op de koelkast of tegen het keukenkastje), zodat u er peinzend naar kunt kijken.  Erbij ligt een pen, potlood of stift.

Het leuke van hersenen is, dat ze lijstjes willen volmaken. Dus zien uw hersenen negen lege plekken, dan gaan ze aan het werk om negen herinneringen op te diepen. Er kan zomaar iets oppiepen. Ik zeg expres oppiepen omdat herinneren kan beginnen met iets kleins. Dat moet u dan wel opschrijven. Daarmee beloont u uw hersenen en die blijven dan ijverig aan de gang.

Heeft u de tien vol? Schrijf eronder 11 tot en met 15. Nee, geen 20. Van kleine stappen denken uw hersenen: “O, dat kunnen we wel.” Daarna weer vijf. Net zolang tot u voelt, nu komt er even niets meer.

En dan heeft u opeens door zo’n lijstje meer herinneringen dan u dacht. De ene haalde de andere op.

Dat schoot lekker op.

Dat opschrijven is belangrijk. Niet denken: “Dat doe ik thuis wel” als u net onderweg bent. Want thuis gebeurt er weer van alles en dan vervaagt de herinnering. Het is dus belangrijk altijd een notitieboekje met minstens twee pennen mee te nemen, in elke jas en in elke jas. Twee, want als de ene pen het niet doet… precies.

Heeft u genoeg herinneringen? Dan heeft u een goede basis om uw levensverhaal te gaan schrijven. En u weet, ik help u graag.