levensverhaal

Tropenmuseum/Collectie Stichting Nationaal Museum van Wereldculturen (Wikimea Commons)

Soms is er iets moeilijks in uw leven en u weet: juist dáár wil ik over schrijven. Want daar gaat het om, dat moeten de volgende generaties weten.

Alleen: het is moeilijk. Voor u. Herinneringen kunnen pijn doen. Pijn is er in verschillende soorten, voor nu zijn de belangrijkste:

  •  pijn die beter verborgen kan blijven. Niet elke doos van het verleden hoeft geopend te worden. Soms zit er te veel pijn in die doos. U kunt ervoor kiezen die dicht te laten of dat samen met een therapeut te doen. Ik hoor goede ervaringen met de Stichting Centrum ’45.
  • er is pijn die langzaam-langzaam genezen kan worden. Daar gaat het hier om. U wilt over vroeger schrijven, maar hoe doet u dat als het pijn doet?

(lees verder onder het filmpje)


In het filmpje ziet u me twee manieren uitleggen. De eerste manier is de methode ui. Zoals een ui ringen heeft, zo heeft een moeilijke herinnering dat ook.

Van buiten naar binnen

Dus u begint met de buitenste ring. Het minst beladen stukje van de herinnering. Misschien schrijft u een naam op. Of een datum. Meer niet. Het kan zijn dat er een golf van emotie komt. Golven gehoorzamen aan eb en vloed. Ik heb zelf met veel moeite geleerd dat ik alleen mijn gevoelens hoef te voelen, zodat ze minder worden. Dan zit ik hier aan mijn werktafel, sluit mijn ogen en vraag vriendelijk aan mezelf: “wat is er?” (Dus niet roepen: wat is er nu weer?)

Wanneer u voelt dat u verder kunt, schrijft u iets meer op. Dan gaat u dus in de ui een ring dieper. Misschien een kleine herinnering. Daarna weer pauze. Voelen wat er te voelen is.

Dus u neemt de tijd voor uzelf. Langzaam aan is ook goed. Zo komt u verder. En dan, op een dag, staat dat ene moeilijke toch op papier.

Dat was de methode ui, om iets moeilijks om te schrijven.
Nu komt een hele andere methode daarvoor: je erdoorheen beuken.

Ik stort me er gewoon in

Die is geschikt wanneer u denkt: ik stort me er gewoon in, dan ben ik erdoor. Dat heb ik zelf gedaan toen mijn kleine rode kater Tim plotseling overleed. Dat vertel ik ook op de film. Ik koos hiervoor omdat ik niet wist waar ik heen moest met mijn verdriet. Daarom besloot ik met hulp van zakdoeken al mijn herinneringen aan ons leven samen op te schrijven. Ik kon de gedachte niet verdragen dat ze zouden vervagen. Tim en ik waren zo gelukkig geweest.
Ik dus aan het schrijven, met alle emoties die kwamen aanstormen. Ik beukte me erdoor en schreef. En een tijd later verscheen mijn boek over rouwen en opnieuw leren liefhebben, want toen was de roodwitte kater Bert in mijn leven gekomen.
Dus deze methode is geschikt als u bereid bent veel te voelen en als u een uitlaadklep voor uw gevoelens heeft. U kunt gaan boksen. U kunt gaan schrijven. Of weer iets anders, wat geschikt voor u is.

Dus het hangt ervanaf, wat voor u de beste manier is om over iets moeilijks te schrijven. Het ene is niet beter dan het andere. Alkeen verschillend. Misschien kiest u voor de langzame aanpak van de methode ui? Of de snelle intensieve methode van het erdoorheen beuken?

[si-contact-form form=’5′]