“Waar blank en bruin tezamen vloeid”
Wie kan een foto als deze weerstaan? “Senèn Daëng Mapata, onze vergeten oermoeder” lees ik. De foto zat bij een mooi gedicht dat Wieke van Dorsser me stuurde. Nadenken over moeders is belangrijker dan we vaak denken. Wie was de moeder van uw moeder, en hoe was haar moeder? Denken in generaties is de familie begrijpen
Hier is het gedicht.
Waar blank en bruin tezamen vloeid’
Waar blank en bruin tezamen vloeid’
Ontstond een nieuwe plant
Die diepgeworteld groeid’en bloeid’
Veracht door tweeërlei kant.
Statig strekte zij haar rug,
Hief zij trots haar bloemen op
Niets kon haar deren, zij was de brug
Tussen ’t blank en bruin getob.
Maar éénmaal spleet de grond uiteen
En scheurde in één slag
De sterke plant zo middendoor
Dat was een zwarte dag
Het ene deel kwam West terecht
Het andere deel bleef Oost
Aan beide groeiden worteltjes
Dat was misschien een troost.
Nu wordt het westelijk deel weer wit
Het oostelijk deel weer bruin
Maar beide behouden ze hun rechte rug
En ook hun trotse kruin!
Wieke van Dorsser
Praktische schrijftip
Als u opziet tegen een heel levensverhaal schrijven, dan kunt u proberen of korte stukjes gemakkelijker gaan. Misschien ligt het u om gedichten te schrijven, dat weet u pas als u het uitprobeert. Rijm erin is niet verplicht.
